Zasługą pierwszego Zarządu było założenie Stowarzyszenia i remont starej szkoły, drugi Zarząd musiał poszukać możliwości utrzymania budynku, a przede wszystkim zająć się zapewnieniem profesjonalnej opiek i rehabilitacji osobom niepełnosprawnym. Cały czas trwały (i trwają nadal) rozmowy z rodzicami, którzy chcą lepszego życia dla swych dzieci, ale są nieufni w stosunku do wszelkich instytucji pomocowych. Przez pierwsze najtrudniejsze lata, kiedy sami opiekowali się niepełnosprawnymi dziećmi stracili wiarę w to, że ktoś obcy może także kochać i pomagać ich dzieciom. Nabrali przekonania, że sami muszą dać sobie radę. Dlatego też jednym z celów, który obrało sobie Stowarzyszenie „Radość” jest wsparcie rodzin osób niepełnosprawnych poprzez wymianę doświadczeń między rodzicami, spotkania z psychologiem i spotkania integrujące dla całych rodzin.
Kłopoty finansowe i brak porozumienia wśród członków stowarzyszenia nie ułatwiały codziennej pracy. Staraliśmy się tylko, by nasze problemy nie obciążały bezpośrednio naszych podopiecznych. Organizowane były, w miarę możliwości, imprezy sportowe, odwiedzali nas uczniowie z zaprzyjaźnionych szkół, kilkuosobowa grupa naszych uczestników wzięła udział w letnim turnusie rehabilitacyjnym w pobliskiej Mielnicy. W tym trudnym czasie udało nam się wydać gazetkę „Promyk Radości”. W pracowni komputerowej ŚDS powołany został zespół redakcyjny, który na bieżąco śledził i opisywał najważniejsze wydarzenia z życia ośrodka. W tym samym czasie pracownicy szukali pomocy finansowej w różnych organizacjach wspomagających, wśród sponsorów i prawdziwych przyjaciół Stowarzyszenia „Radość”. W trzecim kwartale 2002r. otrzymaliśmy dofinansowanie z Fundacji im. Stefana Batorego w Warszawie. Pieniądze były przeznaczone na zakup sprzętu do pracowni komputerowej, (kontynuacja wydawania gazetki „Promyk Radości”). Pozytywnie został również rozpatrzony wniosek złożony do wojewody wielkopolskiego – przyznano nam środki na realizację projektu „Z Radością cieplej, bezpieczniej, weselej”. Uzyskana pomoc była jednak kroplą w morzu potrzeb. Trudna sytuacja finansowa doprowadziła do kolejnego rozłamu. 29 października 2002 r. Zarząd Stowarzyszenia złożył rezygnację. Placówce pomocowej w Głębockiem groziło zamknięcie. Rodzice zmuszeni zostali do natychmiastowego działania, należało podjąć się ratowania organizacji.
Na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Członków w dniu 05 listopada 2002r. powołano nowy Zarząd Stowarzyszenia Radość w składzie :
Zbigniew Wójcik – prezes
Waldemar Andrzejewski – vice prezes
Elżbieta Jaroszewska – skarbnik
Leszek Oźminkowski – sekretarz